وقتی برای ورود به دنیای ویپینگ یک ویپ یا پادسیستم انتخاب می کنید ممکن است با اصطلاحات MTL و DTL برخورد کنید. این دو کلمه که کوتاه شده عبارات “MOUTH TO LUNG” و “DIRECT TO LUNG” هستند. تعریف این دو حالت ویپینگ بسیار ساده است اما از آنجایی که بسیاری از تازه کار ها و حتی حرفه ای ها آن ها را با هم اشتباه می گیریند تصمیم داریم در ادامه به طور کامل به بررسی این دو حالت بپردازیم تا یکبار برای همیشه با معنی و تفاوت آن ها آشنا شویم.
همانطور که گفتیم این عبارات در واقع دو حالت متفاوت در ویپینگ هستند و به نحوه استنشاق بخار ویپ مربوط می شوند. هر یک از این حالت های ویپینگ مناسب یک سری از افراد است که در ادامه به این موضوع هم اشاره می کنیم.
ویپینگ دهان به ریه در واقع یعنی وقتی از دستگاه تان کام می گیرید، بخار ابتدا به دهان شما، سپس به ریه وارد شود. این سبک از ویپینگ بیشتر برای افراد مبتدی مناسب است زیرا شباهت زیادی به روش کشیدن سیگار دارد.
کیت های ویپ که ارائه دهنده حالت ویپینگ دهان به ریه هستند به کویل هایی با مقاومت بالا نیاز دارند. میزان این مقاومت بر اساس اهم اندازه گیری می شود و معمولا از 1 اهم به بالا هستند. به بیان دیگر در این گروه از دستگاه ها، مایع ایجوس در دمای خنک تری بخار می شود و طبیعتا بخار خنک تر و رقیق تری تولید می شود و شباهتی به تراکم دود سیگار دارد.
تمامی ایجوس ها یا لیکوئید ها دارای درصد مشخصی از مواد تشکیل دهنده یعنی
هستند. نسبت VG و PG معمولا روی بطری یا جعبه آن درج شده است از این رو برای استفاده در دستگاه های MTL بهتر است از لیکوئید هایی که درصد VG آن ها حداقل 50% باشد استفاده کنید. ایجوس هایی که درصد VG بیشتری دارند، غلظت بیشتری هم دارند از این رو دستگاه MTL شما در گرم کردن سریع آن دچار مشکل می شود و این موضوع منجر به ایجاد طعم سوختگی و کاهش عمر کویل دستگاه خواهد شد.
این سبک از ویپینگ که به عنوان SUB OHM شناخته می شود همان طور که از نام آن هم مشخص است به معنی رسیدن بخار به طور مستقیم به ریه است. این حالت ویپینگ به بیان ساده حسی مثل نفس کشیدن دارد. ویپینگ DTL بیشتر مورد علاقه ویپر های با تجربه است زیرا حجم بخار بسیار بیشتر و گرم تری دارند و این مسئله می تواند برای تازه کار ها کمی اذیت کننده باشد. البته دستگاه هایی با حالت ویپینگ DTL می توانند برای تازه کار ها هم محبوب باشد، این بستگی به خود ویپر دارد.
بر خلاف دستگاه های MTL، طراحی دستگا های DTL به طوری است که به کویل هایی با مقاومت کمتر از 1 اهم نیاز دارند. مقاومت کمتر به کویل اجازه می دهد مایع جویس را در دمای بالاتری به بخار تبدیل کند و در نتیجه آن بخار متراکم تر و گرم تر می شود. دستگاه های DTL یا SUB OHM معمولا از لحاظ ابعاد بزرگ تر از دستگاه های MTL هستند و اغلب دارای صفحه نمایش هستند. هم چنین وات خروجی و سایر موارد در این دستگاه ها قابل تنظیم می باشند که موجب شخصی سازی بیشتر برای ویپر می شود.
کیت های DTL پیچیدگی بیشتری دارد از این رو بیشتر برای حرفه ای ها مناسب اند اما دستگاه های مناسب مبتدی ها هم وجود دارند.
به دلیل انتقال مستقیم بخار از دهان به ریه جویس انتخابی برای این دستگاه ها باید نیکوتین کمی داشته باشد زیرا حجم بخار زیاد به همراه نیکوتین زیاد برای حرفه ای ها هم ناخوشایند است. میزان نیکوتینی که برای دستگاه های DTL پیشنهاد می شود 3 میلی گرم است. همانطور که در بالا هم گفتیم مواد تشکیل دهنده جویس های مناسب DTL ها هم مشابه MTL هاست. درصد VG جویس انتخابی شما برای استفاده در دستگا های ساب اهم باید حداقل 50% باشد.